Państwo polskie upadało trzykrotnie: po śmierci Mieszka II, w wyniku rozbiorów, podczas II wojny światowej. Zawsze działo się to w wyniku działań naszych dwóch wielkich sąsiadów z zachodu i ze wschodu. Stąd jesień ludów i powstanie w jej wyniku niezależnych od Rosji Białorusi i Ukrainy było dla Polski losem wygranym na loterii. Likwidowało bowiem zmorę położenia między młotem a kowadłem.
Ostanie wydarzenia to próba likwidacji przez Rosję owej strefy buforowej celem ekspansji na tereny UE. Jeśli Ukraina zostanie przez Rosję zwasalizowana nie ma wątpliwości, że kolejnym poważnym celem rosyjskiej ekspansji polityczno - ekonomicznej będzie Polska.
Co w tej sytuacji robi polska dyplomacja? Najważniejszy moment, negocjacje akcesyjne Ukrainy, został przez Polskę przespany. Najprawdopodobniej przesądziła obawa przed podjęciem antyrosyjskich działań, najpierw zakulisowych potem jawnych.
Obecnie, gdy dil się raczej dokonał sytuacja jest podwójnie trudna. Dla niepodległej Polski racją stanu jest niepodległa względem Rosji Ukraina. Niezależnie czy będzie nią rządził proeuropejski Majdan, czy też wątpliwej konduity prezydent Janukowycz (mimo, że z polskimi korzeniami). Być może więc trzeba będzie wspierać Janukowycza przeciw Majdanowi. Obecnie dla polskiej racji stanu w kwestii ukraińskiej najważniejsze byłoby doprowadzenie do zaprzestania siłowej konfrontacji, do której dąży Janukowycz. Wątpliwe jednak czy Polska, poza deklaracjami, podejmie działania w tym celu. Biorąc pod uwagę dotychczasową praktykę spodziewać się można, że MSZ Zdradka Sikorskiego wybierze raczej taktykę strusia, czyli chowania głowy w piasek, ewentualnie jakieś działania obliczone na przekonanie polskiej opinii publicznej, że jednak władze coś w sprawie Ukrainy robią. Najprawdopodobniej będzie to wezwanie do ogólnopolskiej debaty, celem podzielenia się z opozycją odpowiedzialnością.
Sprawa nie jest jednak przegrana. Tutaj raczej należy spodziewać się długiego marszu i kolejnych zmian. I widać tutaj wyraźne polskie atuty. Należy do nich m.in. bardzo dobre rozpoznanie sytuacji na wschodzie, co widać choćby po terminie w jakim premier wziął urlop.
